Παιδική Προστασία Προστασία των παιδιών από τη βία, την εκμετάλλευση και την κακομεταχείριση

Η προστασία των παιδιών από τη βία, την εκμετάλλευση και την κακομεταχείριση, είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες της προστασίας του δικαιώματός τους για επιβίωση, ανάπτυξη και εξέλιξη. Η προσέγγιση της UNICEF είναι να δημιουργήσει ένα προστατευτικό περιβάλλον, όπου τα κορίτσια και τα αγόρια δεν θα κινδυνεύουν από τη βία, την εκμετάλλευση και τον περιττό χωρισμό από την οικογένειά τους και όπου οι νόμοι, οι υπηρεσίες, οι συμπεριφορές και οι πρακτικές θα ελαχιστοποιούν την ευπάθεια των παιδιών, θα εξετάζουν τους γνωστούς παράγοντες κινδύνου και θα ενισχύουν τα μέτρα που λαμβάνονται για την προστασία τους. Η στρατηγική της UNICEF για την προστασία των παιδιών που εγκρίθηκε το 2008, σχεδιάζει τις ενέργειες οι οποίες απαιτούνται για να δημιουργήσουν αυτό το προστατευτικό περιβάλλον.

Η στρατηγική αυτή εστιάζεται:
α) Στην ενδυνάμωση των συστημάτων προστασίας των παιδιών. Συμπεριλαμβάνονται σε αυτά το σύνολο των νόμων, των πολιτικών, των κανονισμών και των υπηρεσιών που απαιτούνται σε όλους τους κοινωνικούς τομείς και ειδικά στους τομείς: Κοινωνικής Πρόνοιας, Εκπαίδευσης, Υγείας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης - για να υποστηριχθεί η πρόληψη και η άμεση ανταπόκριση στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα παιδιά.
β) Στην προώθηση μιας κοινωνικής αλλαγής εναρμονισμένης με τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
γ) Στην ενίσχυση της προστασίας των παιδιών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Η σωστή συλλογή στοιχείων και η δημιουργία ευρέων συνεργασιών είναι πρώτη προτεραιότητα.

Παιδική προστασία: Κύρια στοιχεία

Καταγραφή των γεννήσεων

• Η καταγραφή της γέννησης παρέχει ένα επίσημο αρχείο της ύπαρξης και της υπηκοότητας ενός παιδιού και θεωρείται θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα σύμφωνα με το άρθρο 7 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
• Οι γεννήσεις 51 περίπου εκατομμυρίων παιδιών το 2007 δεν έχουν καταγραφεί. Σχεδόν τα μισά από αυτά τα παιδιά ζουν στη Νότια Ασία.
• Μία στις τέσσερις αναπτυσσόμενες χώρες με διαθέσιμα στοιχεία, εμφανίζει ποσοστά καταγραφής των γεννήσεων μικρότερα του 50%.
• Οι γεννήσεις του έτους 2007 στην υποσαχάρια Αφρική και τη Νότια Ασία δεν καταγράφηκαν σε ποσοστό 67%.
• Σε επίπεδο χωρών, όμως, τα στοιχεία δείχνουν ότι το ποσοστό καταγραφής των γεννήσεων έχει αυξηθεί σε διάφορες χώρες, όπως η Γκάμπια, το Βιετνάμ και η Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος.
• Τα περισσότερα από τα παιδιά κάτω των πέντε ετών που στερούνται πιστοποιητικών γέννησης, είναι κυρίως παιδιά φτωχών οικογενειών που ζουν σε αγροτικές περιοχές. Σε μερικές περιοχές και χώρες, εντούτοις, υπάρχουν ακόμα διαφορές μεταξύ των αστικών και αγροτικών περιοχών και μεταξύ πλούσιων και φτωχών.
• Τα στοιχεία από τις περισσότερες χώρες δείχνουν ότι το ποσοστό καταγραφής των γεννήσεων, είναι υψηλότερο μεταξύ του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού, γεγονός που επιβεβαιώνει, ότι η ένδεια συνδέεται με χαμηλά ποσοστά καταγραφής.
• Τα παιδιά που η γέννησή τους δεν καταγράφεται, συχνά δεν προστατεύονται επαρκώς, ενώ το δικαίωμά τους να χρησιμοποιούν υπηρεσίες όπως η υγειονομική περίθαλψη και η εκπαίδευση είναι περιορισμένο.
• Το κόστος καταγραφής των γεννήσεων και η απόσταση από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι οι λόγοι που αναφέρονται πολύ συχνά από τους γονείς, για τη μη καταγραφή των παιδιών τους.

Βία κατά των παιδιών

• Είναι αδύνατο να μετρηθεί το πραγματικό μέγεθος της βίας κατά των παιδιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία όσον αφορά τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, επειδή μεγάλο μέρος των περιστατικών βίας γίνεται εν κρυπτώ και δεν καταγγέλλεται. Υπολογίζεται παρόλα αυτά, ότι περίπου 500 εκατομμύρια μέχρι και 1,5 δισεκατομμύριο παιδιά πέφτουν θύματα βίας κάθε χρόνο. Επίσης εκτιμάται ότι κάθε χρόνο τουλάχιστον 275 εκατομμύρια παιδιά σ' όλο τον κόσμο, βιώνουν τη βία μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
• Σε μία παγκόσμια έρευνα για την υγεία των μαθητών, προέκυψε πως ένα ποσοστό 20 έως 65% των παιδιών σχολικής ηλικίας, υπέστησαν λεκτική ή σωματική τιμωρία στο σχολείο μέσα στις προηγούμενες 30 ημέρες.
• Αν και ορισμένα περιστατικά βίας κατά των παιδιών είναι απροσδόκητα και μεμονωμένα, τα περισσότερα πραγματοποιούνται από ανθρώπους που τα παιδιά γνωρίζουν και θα έπρεπε να τους εμπιστεύονται για τη φροντίδα, την προστασία και την υποστήριξή τους, όπως γονείς, σύντροφοι γονέων, θετοί γονείς, συγγενείς, άνθρωποι που φροντίζουν παιδιά, φίλοι, φίλες, συμμαθητές, δάσκαλοι, ιερωμένοι και εργοδότες.
• Ενώ η οικογένεια πρέπει να είναι το φυσικό περιβάλλον για την προστασία των παιδιών, το σπίτι μπορεί επίσης να είναι ένας τόπος όπου τα παιδιά δοκιμάζουν τη βία υπό μορφή πειθαρχίας. Στοιχεία από 37 χώρες δείχνουν ότι το 86% των παιδιών 2-14 ετών έχει εμπειρία σωματικής τιμωρίας ή/και ψυχολογικής επιθετικής συμπεριφοράς. Δύο στα τρία παιδιά υπόκεινται σε σωματική τιμωρία.
• Ορισμένες ομάδες παιδιών είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στη βία, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών με κάποια αναπηρία, των παιδιών που ανήκουν σε μειονότητες, των παιδιών που ζουν στο δρόμο, των εφήβων που βρίσκονται σε σύγκρουση με το Νόμο, των παιδιών των προσφύγων, των εκτοπισμένων και των μεταναστών. Γενικά, τα αγόρια τείνουν να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σωματικής βίας, ενώ τα κορίτσια αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο παραμέλησης, σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης.

Παιδική εργασία

• Έχει υπολογιστεί ότι 158 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας 5-14 ετών, είναι αναγκασμένα να εργάζονται, (στοιχεία 2006).
• Περισσότερο από ένα τρίτο των παιδιών στην υποσαχάρια Αφρική εργάζονται.
• Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας υπολογίζει ότι περισσότερο από τα δύο τρίτα του συνόλου της παιδικής εργασίας αφορούν το γεωργικό τομέα. Διαπιστώνει επίσης, ότι τα παιδιά στις αγροτικές περιοχές - κορίτσια κυρίως - αρχίζουν τη γεωργική εργασία στην ηλικία των 5-7 ετών.
• Εντούτοις, τα αγόρια εργάζονται σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα κορίτσια επειδή συμμετέχουν στην οικονομική δραστηριότητα. Εκείνα που συμμετέχουν στις οικιακές εργασίες, είναι σε συντριπτικό ποσοστό τα κορίτσια.
• Για την πληρέστερη κατανόηση της παιδικής εργασίας, εκπονήθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, την Παγκόσμια Τράπεζα και τη UNICEF, ένα κοινό πρόγραμμα για τη μελέτη συγκρίσιμων στοιχείων από διάφορες χώρες σχετικών με την παιδική εργασία. Παρατηρήθηκε μια μείωση της συμμετοχής των παιδιών στην οικονομική δραστηριότητα στις περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων όπως η Βραζιλία, η Ινδία και το Μεξικό. Αλλά σε διάφορες άλλες χώρες, η τάση είναι σταθερή ή ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται έχει αυξηθεί.

Ακρωτηριασμός ή εκτομή των γυναικείων γεννητικών οργάνων

• Η UNICEF υπολογίζει ότι 70 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες ηλικίας 15-49 ετών σε 28 χώρες της Αφρικής και στην Υεμένη, έχουν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό ή εκτομή των γεννητικών τους οργάνων (κλειτοριδεκτομή). Η πρακτική αυτή μειώθηκε αργά αλλά σταθερά κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Τα κορίτσια και οι νεαρότερες γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να έχουν υποστεί κάποια μορφή ακρωτηριασμού των γεννητικών τους οργάνων από ότι οι μεγαλύτερες γυναίκες.
• Περίπου το 60% των κοριτσιών και των γυναικών που έχουν ακρωτηριαστεί, ζουν στην υποσαχάρια Αφρική, ενώ το υπόλοιπο 40% ζουν στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
• Υπάρχουν 29 χώρες στις οποίες η επικράτηση της πρακτικής αυτής αγγίζει το 1% ή και περισσότερο του πληθυσμού, σύμφωνα με στοιχεία από εθνικές αντιπροσωπευτικές έρευνες. Από αυτές τις χώρες μόνο η Υεμένη βρίσκεται εκτός αφρικανικής ηπείρου.
• Μια μελέτη της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας του 2006 σχετικά με την κλειτοριδεκτομή και την έκβαση της εγκυμοσύνης, αποδεικνύει ότι οι επιπλοκές στους τοκετούς είναι πολύ περισσότερες μεταξύ των γυναικών που έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή. Επίσης διαπιστώνει ότι η κλειτοριδεκτομή είναι επιβλαβής στα μωρά και προκαλεί έναν ή και δύο περισσότερους βρεφικούς θανάτους ανά 100 τοκετούς.
• Η κλειτοριδεκτομή πραγματοποιείται γενικά στα κορίτσια 4 μέχρι 14 ετών, γίνεται επίσης σε νήπια, σε γυναίκες που ετοιμάζονται να παντρευτούν και μερικές φορές, σε γυναίκες που είναι έγκυες στο πρώτο παιδί τους ή που μόλις γέννησαν. Πραγματοποιείται συχνά από παραδοσιακούς επαγγελματίες, συμπεριλαμβανομένων των μαιών και των κουρέων, με τη χρήση ψαλιδιού, λεπίδων, ξυραφιών ή σπασμένου γυαλιού, χωρίς αναισθησία.

Παιδικοί γάμοι

• Με στοιχεία του 2007, σε παγκόσμιο επίπεδο, πάνω από 60 εκατομμύρια γυναίκες ηλικίας 20-24 ετών παντρεύτηκαν πριν κλείσουν τα 18. Ο αριθμός των παιδικών γάμων ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των διαφόρων χωρών, αλλά τα μισά από τα κορίτσια που επηρεάζονται ζουν στη Νότια Ασία.
• Στον αναπτυσσόμενο κόσμο, οι τελευταίες εκτιμήσεις δείχνουν ότι περισσότερο από το ένα τρίτο των γυναικών ηλικίας 20-24 ετών, ήταν παντρεμένες ή δεσμευμένες πριν τα 18. Σε μερικές περιοχές, η συχνότητα των παιδικών γάμων είναι ιδιαίτερα υψηλή, από 46% στη Νότια Ασία μέχρι 39% στην υποσαχάρια Αφρική.
• Ο αριθμός των παιδικών γάμων μειώνεται γενικά, αλλά ο ρυθμός της μείωσης είναι αργός. Σε έξι χώρες όπου η συνήθεια αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη, περισσότερο από το 60% των γυναικών 20-24 ετών παντρεύονται σε παιδική ηλικία.
• Τα κορίτσια από φτωχότερες οικογένειες είναι πιθανότερο να παντρευτούν σε παιδική ηλικία, παρά τα κορίτσια από πλουσιότερες οικογένειες.
• Στοιχεία από 47 χώρες δείχνουν ότι, γενικά, ο μέσος όρος ηλικίας του πρώτου γάμου αυξάνεται βαθμιαία. Αλλά ο ρυθμός της αλλαγής είναι αργός σε πολλές χώρες. Στο Μπαγκλαντές, τη Γουϊνέα και το Νεπάλ για παράδειγμα, ο μέσος όρος ηλικίας του πρώτου γάμου έχει αυξηθεί αλλά παραμένει κάτω από τα 18.
• Το ποσοστό θνησιμότητας βρεφών που γεννιούνται από γυναίκες κάτω των 18 ετών, είναι 60% μεγαλύτερο από αυτό των βρεφών που γεννιούνται από γυναίκες μεγαλύτερες των 19 ετών.

Παιδιά που συνδέονται με ένοπλες δυνάμεις και ομάδες

• Υπολογίζεται πως 250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο, εμπλέκονται σε ένοπλες συγκρούσεις. Τα αγόρια χρησιμοποιούνται ως πολεμιστές, αγγελιοφόροι, κατάσκοποι, αχθοφόροι, μάγειρες, ενώ τα κορίτσια κυρίως αναγκάζονται να προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες. Τα παιδιά αυτά στερούνται των δικαιωμάτων τους και χάνουν την παιδική τους ηλικία.
• Μόνο κατά τους πρώτους μήνες του 2008, η UNICEF και οι συνεργάτες της βοήθησαν στην άμεση απελευθέρωση από διάφορες ένοπλες δυνάμεις και ομάδες περισσότερων από 12.600 παιδιών σε 9 χώρες, τα 1.648 εξ αυτών κορίτσια.
• Ομάδες Άμεσης Δράσης του ΟΗΕ για τον έλεγχο και την υποβολή έκθεσης σχετικά με τις σοβαρές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της στρατολόγησης, έχουν συσταθεί σε 14 χώρες: Αφγανιστάν, Μπουρούντι, Κολομβία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Δημοκρατία Κεντρικής Αφρικής, Τσαντ, Ακτή Ελεφαντοστού, Μιανμάρ, Νεπάλ, Σομαλία, Σρι Λάνκα, Σουδάν, Φιλιππίνες και Ουγκάντα.
• Το 2006, κατ' εκτίμηση, 18,1 εκατομμύρια παιδιά ζούσαν μεταξύ ξεριζωμένων πληθυσμών. Στον αριθμό αυτό συμπεριλαμβάνονται 5,8 εκατομμύρια παιδιά πρόσφυγες από άλλες χώρες και 8,8 εκατομμύρια παιδιά εσωτερικοί μετανάστες.
• Μια έκθεση του 2004 διαπίστωσε ότι σε τουλάχιστον 65 χώρες σε όλο τον κόσμο, αγόρια και κορίτσια στρατολογούνται από τις κυβερνητικές στρατιωτικές δυνάμεις, είτε νόμιμα ως εθελοντές, είτε παράνομα δια της βίας ή εξαπάτησης.

Παράνομη Εμπορία και Διακίνηση Παιδιών (Child Trafficking)

• Η εκτίμηση του αριθμού των παιδιών που αποτελούν αντικείμενο εμπορίας, συνεχίζει να είναι μια πρόκληση δεδομένης της μυστικής φύσης του εγκλήματος. Ο αριθμός ποικίλλει ανάλογα με τη χρησιμοποιούμενη μεθοδολογία καταμέτρησης. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας το 2005, υπολόγισε ότι από 980.000 έως 1.250.000 παιδιά (αγόρια και κορίτσια) θύματα trafficking εργάζονται παρά τη θέλησή τους.
  (http://www.ilo.org/ipec/areas/Traffickingofchildren/lang--en/index.htm)
• Στοιχεία του Γραφείου του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα, δείχνουν ότι περισσότερο από το 20% όλων των θυμάτων trafficking, είτε στο εσωτερικό διαφόρων χωρών είτε και διασυνοριακά, ήταν παιδιά, ενώ για το 2006 η ετήσια έκθεση του Αμερικάνικου Τμήματος Εμπορίας Ανθρώπων σημειώνει ότι από τους 600.000 - 800.000 ανθρώπους που έπεσαν θύματα traffikcing, το 50% ήταν παιδιά.
  (http://www.state.gov/g/tip/rls/tiprpt/2006/65983.htm)
• Σε διάφορα μέρη της Δυτικής Αφρικής, της περιοχής του ποταμού Μεκόνγκ στην Ανατολική Ασία και μερικών χωρών στην Κεντρική και Νότια Αμερική, τα παιδιά αποτελούν την πλειονότητα της Εμπορίας Ανθρώπων, αν και στοιχεία του Γραφείου του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα του έτους 2009 από 61 χώρες, δείχνουν ότι από τους ανθρώπους που κατάφεραν να ξεφύγουν το 13% ήταν κορίτσια και το 9% αγόρια.
• Παλαιότερα, αλλά και νεότερα στοιχεία (Παγκόσμια Έκθεση σχετικά με την Εμπορία Ανθρώπων 2009, σελ.51), δείχνουν ότι η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι μακράν η συνηθέστερη αιτία Εμπορίας Ανθρώπων, (ποσοστό 79%). Ακολουθεί η καταναγκαστική εργασία (ποσοστό 18%). Τα θύματα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι κυρίως γυναίκες και κορίτσια.
• Από πρόσφατα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από 46 χώρες, προέκυψε ότι οι έμποροι ανθρώπων κατά δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό είναι γυναίκες. Αυτή η πληροφορία μπορεί να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους. Εάν αυτές οι γυναίκες είναι "έμποροι" ή "διευκολύνουν" τη διακίνηση, αυτό πρέπει να αναλυθεί. Η πληροφορία ότι περίπου το 80% των εμπόρων είναι γυναίκες και κορίτσια (ετήσια αναφορά του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ του 2006 για την Εμπορία Ανθρώπων), θα μπορούσε να σημαίνει ότι τα θύματα του trafficking εμπιστεύονται περισσότερο τις γυναίκες από τους άνδρες.
• Η Παράνομη Εμπορία και Διακίνηση Ανθρώπων είναι μία από τις πιο προσοδοφόρες και ταχύτατα αναπτυσσόμενες παράνομες δραστηριότητες σε διεθνές επίπεδο. Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσίευση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, ο ετήσιος τζίρος των εγκληματιών που εμπορεύονται ανθρώπους για σεξουαλική και οικονομική εκμετάλλευση, υπολογίζεται σε 32 δισεκατομμύρια δολάρια (Παγκόσμια Έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας σχετικά με την Καταναγκαστική Εργασία, 2009).

Παιδιά χωρίς Γονική Φροντίδα

• Έχει υπολογιστεί ότι περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά σ' όλο τον κόσμο, βρίσκονται σε ιδρύματα. Ο αριθμός τους στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη και στην πρώην Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών φθάνει τις 800.000. Αυτή η σφαιρική εκτίμηση είναι πιθανό να είναι πολύ μικρότερη από την πραγματικότητα, λόγω έλλειψης αξιόπιστων στοιχείων. Πολλά ιδρύματα δεν είναι καταγεγραμμένα, ενώ πολλές χώρες δε συγκεντρώνουν τακτικά και δεν εκθέτουν τα στοιχεία που αφορούν τα παιδιά στα ιδρύματα.
• Από τα 17,5 εκατομμύρια παιδιά που έχουν χάσει έναν ή και τους δύο γονείς τους εξαιτίας του AIDS, πάνω από 14 εκατομμύρια ζουν στην υποσαχάρια Αφρική.
• Το 2007 περισσότερα από 82 εκατομμύρια παιδιά στη Νότια και την Ανατολική Ασία είχαν χάσει έναν ή και τους δύο γονείς τους από διάφορες αιτίες.

Σεξουαλική εκμετάλλευση και σεξουαλική κακοποίηση παιδιών

• Οι ακριβείς στατιστικές σχετικά με τη σεξουαλική εκμετάλλευση και τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών είναι λίγες, δεδομένου ότι αυτά τα εγκλήματα είναι συχνά συγκαλυμμένα, μυστικά και προκαλούν έντονα συναισθήματα ντροπής, που αποτρέπουν τα παιδιά και τους ενήλικες να ζητούν βοήθεια και να τα καταγγέλλουν.
• Αν και οι σχετικές στατιστικές δεν είναι ακριβείς και πρέπει να αντιμετωπίζονται με σύνεση, υπολογίζεται ότι 150 εκατομμύρια κορίτσια και 73 εκατομμύρια αγόρια κάτω των 18 ετών έχουν υποστεί αναγκαστική σεξουαλική επαφή ή άλλες μορφές σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης, που περιλαμβάνουν και τη φυσική επαφή. Το 2000, υπολογίστηκε ότι 1,8 εκατομμύρια παιδιά χρησιμοποιούνταν σεξουαλικά στην πορνεία και την πορνογραφία, ενώ περίπου 1 εκατομμύριο νέα παιδιά-θύματα θεωρείται ότι αναγκάζονται να εκπορνεύονται κάθε χρόνο.
• Μολονότι η πλειονότητα των παιδιών-θυμάτων σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης είναι κορίτσια, σε παγκόσμιο επίπεδο, τόσο κορίτσια όσο και αγόρια όλων των ηλικιών και από κάθε κοινωνική τάξη πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης.

Δικαιοσύνη ανηλίκων

• Αν και πάνω από 1 εκατομμύριο παιδιά τίθενται υπό κράτηση μέσω των δικαστικών συστημάτων, παγκοσμίως και ανά πάσα στιγμή, εν τούτοις ο αριθμός αυτός μοιάζει να είναι σημαντικά υποτιμημένος, λαμβανομένων υπόψη των δυσκολιών στη συγκέντρωση των στοιχείων και του μεγάλου αριθμού περιστατικών βίας που δεν αναφέρονται. Τα στοιχεία που συγκεντρώνονται όχι μόνον είναι αντιφατικά, αλλά συχνά δεν περιλαμβάνουν τα παιδιά που περιμένουν τη δίκη τους, μικρά παιδιά που τίθενται υπό κράτηση με τους γονείς τους ή παιδιά που τα κρατά προσωρινά η αστυνομία.
• Από διαθέσιμα στοιχεία 44 χωρών προκύπτει ότι, το 59% περίπου των παιδιών που κρατούνται, δεν είχαν καταδικαστεί.
• Η μεγάλη πλειονότητα των παιδιών υπό κράτηση δεν έχει διαπράξει σοβαρά αδικήματα. Πολλά παιδιά κατηγορούνται μόνο για παιδικές παραβάσεις όπως η φυγή από το σπίτι, το σκασιαρχείο, η παραβίαση των σχετικών με παιδιά απαγορεύσεων κυκλοφορίας ή η χρήση οινοπνεύματος. Τα παιδιά τίθενται επίσης υπό κράτηση στα πλαίσια της μετανάστευσης, της ανησυχίας για τη διανοητική τους υγεία ή για την «προστασία» τους. Παιδιά που είναι θύματα εγκλήματος και παιδιά που είναι μάρτυρες σε εγκληματικά περιστατικά, συχνά ξαναγίνονται θύματα από τα δικαστικά συστήματα που δεν προσαρμόζονται στα δικαιώματα και τις ανάγκες των παιδιών.
• Πέντε χώρες εφαρμόζουν την ποινή του θανάτου σε παιδιά (στοιχεία Ιανουαρίου του 2005).

Παιδιά με ειδικές ανάγκες

• Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 650 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες σ' όλο τον κόσμο.
• Αξιόπιστες στατιστικές όσον αφορά τα παιδιά με κάποιας μορφής αναπηρία, είναι δύσκολο να βρεθούν. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας το 10% όλων των παιδιών και νέων του κόσμου, περίπου 200 εκατομμύρια άτομα, παρουσιάζουν κάποια σωματική ή διανοητική αναπηρία. Το 80% από τα παιδιά αυτά ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες.
• Οι αναφερόμενες περιπτώσεις και ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία στον πληθυσμό ποικίλλουν σημαντικά από τη μια χώρα στην άλλη. Οι ειδικοί εντούτοις συμφωνούν σε μια προσέγγιση που δίνει μια ελάχιστη συγκριτική μέτρηση αποτελεσμάτων, στο 2,5% των παιδιών ηλικίας μέχρι 14 ετών με εμφανή μέτρια έως σοβαρά επίπεδα φυσικών και διανοητικών αναπηριών.
• Ένα επιπλέον 8% αναμένεται να έχει δυσκολίες στην μάθηση ή στη συμπεριφορά ή και στα δύο.
• Η θνησιμότητα για τα παιδιά με αναπηρίες κάτω των πέντε ετών μπορεί να είναι υψηλή, έως και 80%, σε μερικές φτωχές χώρες.
• Τα ανάπηρα παιδιά είναι ιδιαίτερα τρωτά στη σωματική και τη σεξουαλική βία, στη συναισθηματική και λεκτική κακοποίηση, ενώ σε μερικές περιπτώσεις, η ίδια τους η αναπηρία προξενείται από κακομεταχείριση.
• Στοιχεία από 15 χώρες δείχνουν ότι σε 7 απ' αυτές, οι γονείς των παιδιών που χαρακτηρίστηκαν ως ανάπηρα, ανέφεραν ότι τα χτύπαγαν είτε στο πρόσωπο, στο κεφάλι ή στα αυτιά τους, επανειλημμένα και όσο το δυνατόν σκληρότερα. Μόνο σε δύο από τις χώρες παιδιά που χαρακτηρίστηκαν ως ανάπηρα, ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν χτυπηθεί (σε έξι χώρες, η σχέση μεταξύ της διαπίστωσης αναπηρίας και της πιθανότητας ξυλοδαρμού ήταν στατιστικά ασήμαντη).
  
  
   πηγή