ΤΗΣ ΠΑΥΛΙΝΑΣ ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΥ
Τη ζωή στα περιθώρια της κοινωνίας βιώνουν συχνά τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα ίδρυμα και μετά την ενηλικίωσή τους αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν. Τα παιδιά αυτά κινδυνεύουν να μετατραπούν σε σύγχρονους «παρίες», καθώς είναι ανύπαρκες οι κατάλληλες υποστηρικτικές κοινωνικές δομές.
«Το εκάστοτε ίδρυμα υποχρεούται να δημιουργήσει μια δομή για τα παιδιά αυτά, ώστε να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους. Κάποια από τα ιδρύματα το κάνουν και κάποια άλλα όχι, πράγμα εγκληματικό. Ορισμένα από τα παιδιά αυτά τα... ρουφάει ο υπόκοσμος, ενώ άλλα επιστρέφουν σε αδύναμα περιβάλλοντα, όπως είναι για παράδειγμα μια ανήμπορη γιαγιά», εξηγεί η Βασιλική Φυτώκα, πρόεδρος του Ορφανοτροφείου Θηλέων «Η Μέλισσα».
Με τη βαλίτσα στο χέρι
Η κ. Φυτώκα υπογραμμίζει πως από τα ζητούμενα της κηδεμονίας που αναλαμβάνουν τα ιδρύματα απέναντι στα προστατευόμενα παιδιά είναι η κοινωνικοποίηση και η επαγγελματική τους ένταξη. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η υποστήριξη των παιδιών αυτών μετά την ενηλικίωσή τους και τουλάχιστον για τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια, ώστε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους ή να βρουν εργασία. Πολλά από αυτά μάλιστα, επειδή προέρχονται από συνθήκες παραμέλησης, στα δεκαοκτώ τους προσπαθούν ακόμη να ολοκληρώσουν τη μέση εκπαίδευση. «Δεν είναι δυνατόν να βρεθούν έξω από την προστασία ενός ιδρύματος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών τους θα πρέπει να υποστηριχθούν και άλλα πρέπει να βοηθηθούν τόσο στην εύρεση όσο και στη διατήρηση της εργασίας αυτής. Ολοι οι γονείς γνωρίζουν ότι για ένα παιδί στα δεκαοκτώ δεν είναι τόσο δύσκολο να βρει μια εργασία όσο να τη διατηρήσει», σημειώνει η κ. Φυτώκα.
Η ίδια τονίζει πως τα παιδιά που εγκαταλείπουν ένα ίδρυμα πρέπει να αποκτήσουν γνώσεις μιας ξένης γλώσσας ή ηλεκτρονικών υπολογιστών, αφού χωρίς αυτά τα εφόδια δεν έχουν πιθανότητες να επιβιώσουν στην αγορά εργασίας. Χρειάζονται, επίσης, συμβουλευτική από ειδικούς σχετικά με τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που έχουν σε ένα εργασιακό περιβάλλον. «Το κράτος θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις και να στοχεύσει στη δημιουργία τέτοιων δομών. Είναι εγκληματικό ν' αφήνουμε ένα παιδί με μια βαλίτσα κι ένα βιβλιάριο με κάποια χρήματα. Ενα παιδί, που δεν ξέρει πώς να επιβιώνει, μπορεί να τα ξοδέψει μέσα σε ένα μήνα», συμπληρώνει.
Το σπίτι της «Μέλισσας»
Ενα διαμέρισμα αυτόνομης διαβίωσης για τα κορίτσια άνω των 18 λειτουργεί στη «Μέλισσα» εδώ και πέντε χρόνια. Το διαμέρισμα είναι χωρητικότητας τριών ατόμων, ενώ μέχρι σήμερα έχουν φιλοξενηθεί δέκα κορίτσια. Κάποια από τα κορίτσια έχουν παντρευτεί και κάποια άλλα συνεχίζουν τη ζωή τους, στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις. Οταν είναι μαθήτριες, εργάζονται με μερική απασχόληση κι όταν τελειώσουν τις σπουδές τους εργάζονται με πλήρη απασχόληση. «Πρόκειται για μια ιδρυματική δομή άλλου τύπου. Υπάρχει κοινωνικός λειτουργός, ο οποίος παρακολουθεί καθημερινά το πρόγραμμά τους και τα βοηθάει σε διάφορα διαδικαστικά και πρακτικά ζητήματα. Επίσης, η ζωή στο διαμέρισμα διέπεται από κάποιους κανόνες με στόχο τη διαπαιδαγώγησή τους, την καλή χρήση των αγαθών, την καλή σχέση μεταξύ τους», εξηγεί η κ. Φυτώκα. Τα χρήματα του ιδρύματος δεν είναι αρκετά, ώστε να βρίσκεται πάντα στο διαμέρισμα κοινωνικός λειτουργός κι έτσι την παρακολούθηση των κοριτσιών αναλαμβάνουν συχνά εθελοντές.
Αριθμός Λογαριασμού: Εθνική Τράπεζα 210/480030-38, για το Ορφανοτροφείο «Μέλισσα»
πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου